ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄, Στιχ. 52-59 (ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ)

52 Eμάχοντο ουν προς αλλήλους οι Ιουδαίοι λέγοντες· πώς δύναται ούτος ημίν δούναι την σάρκα φαγείν;

53 είπεν ουν αυτοίς ο Ιησούς· αμήν αμήν λέγω υμίν, εάν μη φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε αυτού το αίμα, ουκ έχετε ζωήν εν εαυτοϊς.

54 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ αναστήσω αυτόν εν τη εσχάτη ήμερα.

55 ή γαρ σαρξ μου αληθώς εστί βρώσις, και το αίμα μου αληθώς εστί πόσις.

56 ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ.

57 καθώς απέστειλε με ο ζων πατήρ καγώ ζω δια τον πατέρα, και ο τρώγων με κακείνος ζήσεται δι' έμέ.

58 ούτος εστίν ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς, ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών το μάννα και απέθανον ο τρώγων τούτον τον άρτον ζήσεται εις τον αιώνα.
59 Ταύτα είπεν εν συναγωγή διδάσκων εν Καπερναούμ.

ΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ΄, Στιχ. 52-59 (ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ) (ΕΡΜΗΝΕΙΑ)
52 Ελογομάχουν λοιπόν μεταξύ των οι Ιουδαίοι και έλεγον· Πώς ημπορεί αυτός εδώ να μας δώσει να φάγωμεν την σάρκα του, και να μένη συγχρόνως άρτος ζωντανός;

53 Τους είπε λοιπόν ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, εάν δεν εμπιστευθήτε εξ ολοκλήρου την σωτηρίαν σας εις την θυσίαν, την οποίαν θα προσφέρω και εάν με την εμπιστοσύνην και πίστιν ταύτην δεν φάγετε δια του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας την σάρκα του υιού του ανθρώπου και δεν πίετε το αίμα του, δεν είναι δυνατόν να έχετε μέσα σας ζωήν.

54 Όποιος τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου και δια μέσου του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας γίνεται κοινωνός και συμμέτοχος της ζωής μου και της θυσίας μου, έχει ήδη από του παρόντος βίου ζωήν αιώνιον, και εγώ θα αναστήσω αυτόν ενδόξως κατά την εσχάτην της κρίσεως ημέραν.

55 θα έχη δε ούτος ζωήν αιώνιον, διότι η σαρξ μου είναι η αληθής και πραγματική τροφή, από την οποίαν δεν λαμβάνει ο πιστός προσωρινήν μόνον και πρόσκαιρον ενίσχυσιν και ζωήν. Και το αίμα μου είναι το αληθές ποτόν, το όποιον δεν ικανοποιεί προσκαίρως μόνον την δίψαν του ανθρώπου, αλλά τον χορταίνει αιωνίως.

56 Εκείνος, πού τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, ενώνεται μαζί μου εις ένα σώμα και συνεπώς μένει αυτός μέσα μου γινόμενος μέλος ιδικόν μου και εγώ μένω εις το εσωτερικόν του, το οποίον γίνεται ναός μου.

57 Καρπός δε, τον οποίον θα απόλαυσει από την ένωσιν αυτήν, θα είναι ή αιώνιος ζωή. Διότι, καθώς με απέστειλεν εις τον κόσμον ο Πατήρ, ο οποίος έχει από τον εαυτόν του την ζωήν, και εγώ ως άνθρωπος έχω ζωήν αθάνατον λόγω του οτι ο Πατήρ μου έδωκεν αυτήν, έτσι και εκείνος, ο οποίος με τρώγει, θα ζήσει λόγω του ότι εγώ θα του δώσω την ζωήν.

58 Αυτός είναι ο άρτος, που πράγματι κατέβει από τον ουρανόν.  Δεν είναι άρτος καθώς το μάννα, το όποιον έφαγαν οί πατέρες σας και διετηρήθησαν εις την ζωήν προσωρινώς και προσκαίρως, εις το τέλος δε απέθανον. Εκείνος, πού τρώγει τον άρτον αυτόν τον πράγματι ουράνιον, θα αναστηθεί εκ του τάφου ενδόξως και θα ζήση αιωνίως.

59 Ταύτα είπεν ο Ιησοϋς διδάσκων δημοσία και εν πλήρει συναθροίσει μέσα εις την συναγωγήν εν Καπερναούμ.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΜΟΣΧΟΒΙΤΗΣ