ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΛΑΘΩΝ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΥΣΟΥΝ ΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΥΚΟΛΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ (ΣΥΝΤΟΜΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ)
Σε μια ιδιωτική επιχείρηση, μικρή ή μεγάλη, η σωστή διαχείριση των ανθρωπίνων πόρων είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία και ανάπτυξή της. Είναι γενικώς παραδεκτό και κατανοητό ότι η ανοδική της πορεία δεν είναι δυνατή με λανθασμένη χρησιμοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτει. Τα μέσα, οι γνωριμίες και οι συγγενικές σχέσεις δεν είναι τα σωστά κριτήρια που καθορίζουν το αντικείμενο του κάθε εργαζομένου κατά τον καταμερισμό εργασίας διότι με αυτή την πολιτική παραγκωνίζονται οι αξιότεροι και ικανότεροι που μπορούν να προσφέρουν σημαντικό έργο ώστε να είναι μακροχρόνια σταθερά ανοδική η πορεία μιας επιχείρησης και να αντέξει στο ανταγωνιστικό περιβάλλον. Άλλωστε πολλές μεγάλες επιχειρήσεις έχουν επιλέξει τον αδυσώπητο ανταγωνισμό καθώς σημαία τους είναι η κοινωνική αδικία και ο κανιβαλισμός όπου οι ισχυρότεροι επιβιώνουν καθώς δεν θέλουν μια κοινωνία συναγωνισμού και αλληλεγγύης. Είναι φυσικό να θέλουμε να προωθήσουμε συγγενικά πρόσωπα και δικούς μας ανθρώπους με μέσα και γνωριμίες ακόμα και αν δεν διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα και η εκπαίδευσή τους από την επιχείρηση μπορεί να σημαίνει πρόσθετο κόστος και ανάσχεση της ανάπτυξή της. Ωστόσο αν η πρακτική αυτή γίνει κανόνας υποθηκεύεται μακροχρόνια το μέλλον μιας ιδιωτικής επιχείρησης και βλάπτεται συνολικά το εργατικό δυναμικό που απασχολεί από μια ενδεχόμενη κρίση που είναι πολύ πιθανή. Εάν λοιπόν μια ιδιωτική επιχείρηση αξιοποιεί το εργατικό της δυναμικό δίκαια και ορθολογικά, δηλαδή κάθε εργαζόμενος να απασχολείται στο αντικείμενο που γνωρίζει, έχει εμπειρία και τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα και έχει δώσει δείγματα γραφής στο παρελθόν, τότε έχει μεγαλύτερες πιθανότητες προόδου αλλά και θα μπορέσει να ανταποκριθεί στον σκληρό ανταγωνισμό. Η πολιτική της ορθολογικής αξιοποίησης του εργατικού της δυναμικού είναι ή σημαντικότερη παράμετρος και η αναγκαία συνθήκη για την υγιή και ανοδική πορεία της. Μερικά παραδείγματα, που πιθανόν να έχουμε συναντήσει στην σταδιοδρομία μας, άλλος λίγο άλλος πολύ, θα δείξουν με σαφήνεια τι σημαίνει ανορθολογική χρήση του σημαντικού κεφαλαίου που λέγεται εργασία, οι εργαζόμενοι μιας επιχείρησης. Η νοοτροπία ορισμένων εργαζομένων που έχουν μακροχρόνια προϋπηρεσία στην ίδια επιχείρηση και πιστεύουν ότι οι νεότεροι πρέπει να εργάζονται με ρυθμούς διπλούς και τριπλούς, ενώ οι ίδιοι λόγω παλαιότητας να διακηρύσσουν ότι πρέπει να δουλεύουν λιγότερο ή σχεδόν να κάθονται βλάπτει την συνολική παραγωγικότητα μιας επιχείρησης σημαντικά και εξουθενώνει τους περισσότερο εργατικούς συναδέλφους τους, νέους ή παλαιούς που σέβονται και αγαπούν την εργασία τους. Υπάρχει και η νοοτροπία ορισμένων παλαιών εργαζομένων (πέρα από το διάλειμμα που κάνουν για να φάνε και είναι λογικό για όλους τους εργαζόμενους) να θέλουν πολύ χρόνο να καπνίσουν ως γνήσιοι θεριακλήδες τρία με τέσσερα πακέτα τσιγάρα και να πιουν το ουίσκι τους εκτός από τρεις - τέσσερις καφέδες, οπότε πρέπει να εργάζονται οι νεότεροι περισσότερο για αυτούς τους αξιοσέβαστους γλεντζέδες στο χώρο εργασίας! Ο επιχειρηματίας που ενδιαφέρεται πραγματικά για την πορεία της επένδυσής του πρέπει να αποτρέψει τέτοιου είδους καταστροφικές νοοτροπίες να ριζώσουν στο εργασιακό περιβάλλον, δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα και ελέγχοντας αποτελεσματικά νέους και παλαιότερους εργαζόμενους. Η χρησιμοποίηση ενός εργαζόμενου με πολλά προσόντα και γνώσεις σε ένα αντικείμενο στο οποίο δεν χρησιμοποιεί τις γνώσεις και την εμπειρία του, με αποτέλεσμα την υποτίμηση, την υποβάθμιση, την απαξίωση και τον χλευασμό του από το προσωπικό με λιγότερα από αυτόν προσόντα, είναι αναπόφευκτα εις βάρος της επιχείρησης και της συνολικής παραγωγικότητάς της. Επιπλέον όταν ανατίθενται σε έναν εργαζόμενο εργασίες που ξεφεύγουν από το αντικείμενό του, το οποίο γνωρίζει και έχει ορισθεί με τις συλλογικές συμβάσεις, μειώνεται η παραγωγικότητά του και τα οφέλη που θα αποκόμιζε η επιχείρηση με επιπτώσεις στην ανάπτυξή της και είναι αβέβαιο πλέον το μέλλον της. Στην χώρα του παραλόγου αν εργάζεσαι πολύ και ευσυνείδητα σε λένε κουτό γιατί χαλάς το κλίμα της ραστώνης. Μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα προσπαθούν να ανταπεξέλθουν στο αδυσώπητο ανταγωνισμό με προσωπικό που δεν είναι πλήρως καταρτισμένο και με απηρχαιωμένο τεχνολογικό και μηχανογραφικό εξοπλισμό. Για τις αδυναμίες βρίσκουν σωσίβιο σε μερικά στελέχη με επικοινωνιακή ικανότητα που προσπαθούν με επικοινωνιακά τεχνάσματα να αποκρύψουν τις ελλείψεις σε επενδύσεις, στην τεχνολογία και στην εκπαίδευση του εργατικού δυναμικού. Ο πιο φιλότιμος εργαζόμενος σε αυτό το κλίμα δεν μπορεί να αποδώσει στο μέγιστο των ικανοτήτων του, καθώς κυριαρχεί το ρουσφέτι, η αναξιοκρατία, τα μέσα και οι δημόσιες σχέσεις της ρεμούλας και της μίζας. Για τι είδους ανάπτυξη της οικονομίας, της κοινωνίας και του πολιτισμού μπορούμε λοιπόν να μιλάμε; ! Η παραγκώνιση των ικανών προς όφελος των γνωστών μας και των δικών μας παιδιών οδηγεί στην τελμάτωση και στην μετριότητα. Η αναξιοκρατία είναι ο σίγουρος δρόμος προς την πτώση, τη διαφθορά και την ανάσχεση της δημιουργικότητας του ανθρώπου και ιδιαίτερα των νέων και επιδρά αρνητικά στην διαμόρφωση της κοινωνικής πραγματικότητας καθώς υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής του συνόλου των πολιτών.
Ευστάθιος Μοσχοβίτης Δημοσιογράφος
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΜΟΣΧΟΒΙΤΗΣ |