Άρθρo Εκλογές και Δημοκρατία Το δικαίωμα του πολίτη να καθορίζει τη ζωή και το μέλλον του αποτελεί την βασική αρχή μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Οι εκλογές κάθε τέσσερα χρόνια δεν σημαίνουν ότι ο πολίτης θα πρέπει να συμμετέχει στα κοινά μόνο ρίχνοντας στην κάλπη την ψήφο του. Ο έλεγχος της εξουσίας, την οποία δίνει ο πολίτης στους πολιτικούς, είναι απαράβατος όρος για να μην μεταβάλλεται ο πολιτικός από υπηρέτης του κοινωνικού συμφέροντος σε καταχραστή της εξουσίας που του εμπιστεύθηκε ο λαός. Η ευθύνη για την λειτουργία της δημοκρατίας είναι συλλογική και δεν έχουμε δικαίωμα να την αποποιηθούμε γιατί αποτελεί τίτλος τιμής και υποχρέωση του ελεύθερου και δημοκρατικά σκεπτόμενου πολίτη που θέλει να είναι ενεργός, δημιουργικός και όχι ενεργούμενο και έρμαιο των συμφερόντων των λίγων. Σήμερα με την αρωγή της σύγχρονης τεχνολογίας μπορεί να διευρυνθεί η δημοκρατία μας και να γίνει πιο αληθινή και αποτελεσματική με πολλούς τρόπους. Θα μπορούσαμε όλοι οι πολίτες να ψηφίζαμε τα σημαντικότερα νομοσχέδια της Βουλής ή και όλα μέσα από το διαδίκτυο, άμεσα με το πάτημα ενός κουμπιού στον υπολογιστή μας από την οικία μας μας και να ψηφίζαμε με τον ίδιο τρόπο σε πολλά δημοψηφίσματα αλλά ακόμα και στις εθνικές και ευρωπαϊκές εκλογές. Ωστόσο, (όπως συνειδητοποίησα πολύ αργότερα από τότε που είχα γράψει το άρθρο και το συμπληρώνω τώρα με υπογράμμιση) επειδή δεν ζούμε σε κοινωνία αγγέλλων και αγίων, και κυρίως επειδή δεν προσφέρει διαφάνεια και ασφάλεια η νέα τεχνολογία του διαδικτύου, δεν είναι αναγνώσιμες όλες οι πληροφορίες όπως σε ένα συμβατικό έγγραφο, ούτε μπορεί να ελεγχθεί από τον Πολίτη το διαδίκτυο, παραμένει λοιπόν ένα ουτοπικό αφελές όραμα η χρήση του για να ψηφίζουμε ή να καταθέτουμε ενυπόγραφα σημαντικά έγγραφα προς το κράτος... Στο διαδίκτυο μαζί με τα στοιχεία που βλέπουμε στην οθόνη του υπολογιστή μας διακινούνται αόρατα ταυτόχρονα αλλά στοιχεία, cookies, metadata και κωδικοποιημένες πληροφορίες που όχι μόνο δεν βλέπουμε το περιεχόμενο τους και αν μας φακελώνουν αλλά και τις διαχειρίζονται άγνωστοι σε εμάς αξιωματούχοι και ελεγκτές των τερματικών συστημάτων των υπολογιστών ή και ιδιώτες για άγνωστο σε εμάς σκοπό! Φανταστείτε να είχαν οι ανθρωποκτόνοι Χίτλερ και Στάλιν τέτοια τεχνολογία στα χέρια τους... Επιπλέον θα έπρεπε οι εργαζόμενοι να συνδιοικούν και να συνδιαχειρίζονται τις επιχειρήσεις που εργάζονται ως ισότιμοι μέτοχοι και συνιδιοκτήτες της επιχείρησης ώστε να είναι συνυπεύθυνοι για την πορεία της, να ελέγχουν την ποιότητα και ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος και να μοιράζονται δίκαια τον πλούτο που συλλογικά παράγουν και τους ανήκει. Για να γίνει αληθινή η δημοκρατία μας χρειάζεται θάρρος και μια παιδεία αντίθετη με την υπάρχουσα σήμερα κυρίαρχη ιδεολογία των ελάχιστων οικονομικά ισχυρών που ασύστολα ληστεύουν τον κοινωνικό πλούτο. Ωστόσο, όταν σε δημοκρατικές εκλογές στην Ευρώπη στην Αμερική ή όπου αλλού η πλειοψηφία των πολιτών πάνω από 50% ή σχεδόν το 50% αποδοκιμάζουν και απέχουν από τους κομματικούς σχηματισμούς και τις εκλογές μήπως θα πρέπει να παραιτηθούν, αν είναι πραγματικά δημοκράτες, όσοι εκφράζοντας την απόλυτη μειοψηφία επιδιώκουν να εξουσιάζουν αντιδημοκρατικά την πλειοψηφία των πολιτών; Γιατί να να μην υπάρχει σχετικός νόμος στα Δημοκρατικά Συντάγματα που να επιβάλλει να κυβερνούν μόνο όσοι έχουν την απόλυτη πλειοψηφία και δημοκρατική νομιμοποίηση και εμπιστοσύνη από την πραγματική πλειοψηφία των πολιτών μιας Δημοκρατικής Πολιτείας; Η κοινωνική αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη, η ελευθερία και ο σεβασμός της προσωπικότητας κάθε ανθρώπου είναι οι θεμελιώδεις αρχές της δημοκρατικής και ελεύθερης κοινωνίας. Το δικαίωμα της δημιουργικής έκφρασης του πολίτη με την εργασία του, χρησιμοποιώντας το ταλέντο και τις γνώσεις του, αποτελεί την σημαντικότερη ίσως προσφορά του στην κοινωνία. Προστατεύεται από το Σύνταγμα και θα έπρεπε να απαιτούμε την εφαρμογή του από την πολιτεία η οποία είναι υποχρεωμένη να διαφυλάττει τους νόμους και το σύνταγμα. Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η εφαρμογή του θεμέλιου νόμου μιας ευνομούμενης πολιτείας επαφίεται στον πατριωτισμό μας. Κανένας λοιπόν δεν είναι άμοιρος των ευθυνών του. Δεν επιτελούμε το καθήκον μας όταν εξαντλούμε την συμμετοχή μας στα κοινά με την ψήφο μας. Ενεργός και δραστήριος είναι ο πολίτης ο οποίος απαιτεί συμμετοχή στην κοινωνικοοικονομική διαμόρφωση της πραγματικότητας. Επιτυγχάνεται δε με την δημιουργική εργασία, την κοινωνική αλληλεγγύη, τη συμμετοχή του πολίτη στην κοινωνικοοικονομική εξουσία, με θεσμούς που θα επιτρέπουν τον κοινωνικό έλεγχο και τη διαφάνεια. Ο υγιής ανταγωνισμός σε μια ελεύθερη κοινωνία και οικονομία προϋποθέτει την οριοθέτησή του με κανόνες ώστε να μην είναι δέσμια η κοινωνία από τα συμφέροντα των λίγων ισχυρών και να μην βασιλεύει η αναρχία και το δίκαιο της πυγμής. Η αγάπη προς τον πλησίον είναι λογική επιταγή. Δεν είναι συναισθηματική κίνηση, γιατί χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχία ούτε ευνομούμενη πολιτεία. Με τον καταναγκασμό δεν μπορεί να γεννηθεί χαρά και αληθινή ενότητα των ανθρώπων. Για αυτό οι νόμοι της καρδιάς και της ελεύθερης φωτισμένης συνείδησης χρειάζεται να θεσμοθετηθούν αν θέλουμε να ζήσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Για να ζεστάνουμε την καρδιά μας και να ζήσουμε ευτυχισμένοι σκοπός μας ας είναι όχι μόνο η δική μας ευτυχία αλλά και των συνανθρώπων μας, οι οποίοι δεν είναι εχθροί και ανταγωνιστές μας, αλλά συναγωνιστές μας σε μια αξιοκρατικά δομημένη κοινωνία. Η ζωή μας αποκτά νόημα και η ανθρώπινη προσωπικότητα καταξιώνεται όταν προσφέρουμε και αγαπάμε τον συνάνθρωπό μας. βεβαίως μπορούμε να προπαγανδίζουμε την αγάπη με το λόγο και τις πράξεις μας σε όποιο κοινωνικό περιβάλλον και αν βρισκόμαστε, στην οικογένεια μας, στον εργασιακό μας χώρο, στην ενορία μας, στις φιλικές μας συντροφιές στο ευρύτερο κοινωνικό μας περιβάλλον. Γιατί αν αγαπάμε τότε δρούμε πραγματικά ως ενεργοί πολίτες. Είναι πολιτική στάση και πράξη η αγάπη, γιατί φέρνει την πρόοδο στην κοινωνία και προάγει πραγματικά τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ταυτόχρονα είναι ο καλύτερος συνεκτικός δεσμός μεταξύ ελευθέρων προσωπικοτήτων. Υπάρχει λοιπόν η λύση στα όποια αδιέξοδα. Αρκεί να βγούμε από την μοναξιά μας και να σφίξουμε το χέρι του διπλανού μας. Να ψηφίσουμε την επιλογή “ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ” και να συγχωρούμε ο ένας τα λάθη του άλλου. Μας έδειξαν το δρόμο ο Σωκράτης, ο Μακρυγιάννης, ο Κολοκοτρώνης που συγχώρησε τον φονιά του αδελφού του, και κυρίως ο μοναδικός Σωτήρας της αθάνατης ψυχής μας, ο μοναδικός αληθινός Θεάνθρωπος, δηλαδή, ο Αναστημένος Ιησούς Χριστός που Σταυρώθηκε για να σώσει όλους εμάς από την αμαρτία και να μας αναστήσει και θέλησε να συγχωρήσει και αυτούς ακόμα που τον σταυρώσανε. Η δημοκρατία και ελευθερία έχουν νόημα μόνο στην κοινωνία της αγάπης, από όπου πηγάζει η ευτυχία. Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ. Η επιλογή είναι δική μας.
Ευστάθιος Ι. Μοσχοβίτης Δημοσιογράφος Διαβάστε εγκώμιο και αποσπάσματα ποιημάτων του Νομπελίστα ποιητή μας Γιώργου Σεφέρη, Επιστροφή στην κεντρική ιστοσελίδα Πνευματικά Δικαιώματα Ευστάθιος Μοσχοβίτης |