"ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ" γιατί το σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας το αποτελούν ο κλήρος και ο λαός μαζί, με κεφαλή τον Χριστό και όχι τον "αλάθητο" αιρετικό Πάπα της Ρώμης και δεν μπορεί να είμαστε συλλήβδην διεφθαρμένοι επειδή δέκα ή είκοσι ιερείς μπορεί να είναι διεφθαρμένοι, καθώς θέλω να ελπίζω ότι υπάρχουν χιλιάδες άξιοι ιερείς σε όλη την Ελλάδα. 

Αν θέλουμε να ασκούμε έγκυρη δημοσιογραφία πρέπει να είμαστε ακριβείς και όχι να επιδιώκουμε τον εντυπωσιασμό με λεκτικά πυροτεχνήματα για να αυξήσουμε πρόσκαιρα το κοινό μας.  Σε μια ευνομούμενη, δημοκρατική Πολιτεία οι δημοσιογράφοι δεν είναι δικαστές για να βγάζουν καταδικαστικές αποφάσεις και να χαρακτηρίζουν προσωπικότητες πολιτών. 

Κανείς δεν μπορεί να βγάζει καταδικαστικές αποφάσεις χωρίς αμερόληπτη αποδεικτική διαδικασία, όπως προβλέπεται από τους νόμους, τα αρμόδια δικαστικά όργανα και το θεσμό της δικαιοσύνης.  Δεν είναι δυνατόν σε μια ευνομούμενη Πολιτεία να σπιλώνονται υπολήψεις και να διασύρονται προσωπικότητες με κάποια στοιχεία, μαρτυρίες και πιθανά σενάρια χωρίς βέβαιες αποδείξεις και έγκυρη αποδεικτική δικαστική διερεύνηση. 

Οι δημόσιες κατηγορίες και καταγγελίες χωρίς βέβαιες αποδείξεις αποτελούν συκοφαντίες και όσοι προβάλλουν ή διαδίδουν αναπόδειχτες κατηγορίες είναι συκοφάντες ή συμμετέχουν σε συκοφαντική δυσφήμηση και διασπορά ψευδών ειδήσεων.  Στον σύγχρονο νομικό μας πολιτισμό ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας και κανείς δεν θεωρείται ένοχος μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο από τον αρμόδιο Θεσμό της δικαιοσύνης και τα δικαστικά όργανά της, τους δικαστές στα δικαστήρια.  Δεν μπορεί λοιπόν ο καθένας να αυτοαναγορεύεται δικαστής, κάνοντας αντιποίηση αρχής, και να βγάζει αποφάσεις, να καταγγέλλει και να καταδικάζει δημόσια χωρίς αδιάσειστες αποδείξεις, τις οποίες η Δικαιοσύνη μπορεί και δικαιούται να κρίνει ως προς την εγκυρότητα τους σε μια Ευνομούμενη Δημοκρατική Πολιτεία. 

Δυστυχώς ορισμένοι ιδιοκτήτες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών ισχυρίζονται με θρασύτητα ότι μπορούν να πράττουν ότι θέλουν και αν δεν μας αρέσει ο οχετός στις εκπομπές τους ας μην τα βλέπουμε και ας μην τα ακούμε, σαν να είναι τσιφλίκι τους οι συχνότητες.  Ας θυμηθούν το Άρθρο 15 παράγραφος 2 του Ελληνικού Συντάγματος:  "Η ραδιοφωνία και η τηλεόραση υπάγονται στον άμεσο έλεγχο του Κράτους.  Ο έλεγχος και η επιβολή διοικητικών κυρώσεων υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης που είναι ανεξάρτητη αρχή, όπως νόμος ορίζει.  Ο άμεσος έλεγχος του Κράτους, που λαμβάνει και την μορφή του καθεστώτος της προηγούμενης άδειας, έχει ως σκοπό την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της Χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας".

 Ελευθερία δεν σημαίνει πράττω οτιδήποτε θέλω, διότι τότε ένας άνθρωπος μπορεί να σκοτώσει έναν συνάνθρωπό του ισχυριζόμενος ότι ως ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να πράττει ότι θέλει.  Στη Δημοκρατία ο Νόμος ορίζει την Ελευθερία, γιατί η Ελευθερία χωρίς Νόμο δεν υπάρχει, διαφορετικά θα είχαμε ζούγκλα και φασισμό.

Δημοκρατία δεν σημαίνει οχλοκρατία της πλειονότητας και καταπάτηση της δικαιοσύνης και των θεμελιωδών δικαίων του Ανθρώπου.  Γιατί και ο Πιλάτος όταν ρώτησε το πλήθος, ποιος να σταυρωθεί ο Χριστός ή ο Βαραββάς, ο όχλος φώναξε να σταυρωθεί ο Χριστός... για αυτό δεν μπορούμε να μιλάμε για Αληθινή Δημοκρατία όταν δεν υπάρχει Δικαιοσύνη. 

Έως ποτέ θα εκτελείται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια στο τηλεοπτικό απόσπασμα της "τηλεοπτικής δημοκρατίας" και το εθνικό ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο θα μένει τυφλό και απαθές στις κάθε λογής τηλεοπτικές αρένες όπου το ανθρώπινο πρόσωπο μετατρέπεται σε παιχνίδι για άρρωστα μυαλά, σκηνοθέτες τηλεηδονοβλεψίες, οι οποίοι μας εισάγουν στον κόσμο της κλειδαρότρυπας όπου όλα θυσιάζονται στο βωμό του εύκολου κέρδους; 

Άραγε ποιοι ένιψαν τα χέρια τους μπροστά στις κάμερες ως νέοι Πιλάτοι απέναντι στο φιλοθεάμον κοινό για χάρη της τηλεθέασης μαζί με καφετζούδες, μέντιουμ, μασόνους, σατανιστές - ουφολόγους, χιλιαστές (ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά), μάγους, σαϊεντολόγους, δήθεν οικολόγους που πουλάνε τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες και μιλάνε για υγιεινή διατροφή με μεταλλαγμένη σόγια θέλοντας να κερδίσουν από τον θάνατό μας, επικίνδυνες παραθρησκευτικές οργανώνεις, ψευδοχριστιανικούς συλλόγους και αιρέσεις όλων των ειδών, αστρολόγους, κουτσομπολιά, κοσμική χλιδή και τηλεοπτικές αρένες όπου η καθημερινή προσωπική ζωή ορισμένων ανθρώπων καταντάει τηλεοπτικό θέαμα για αδιάκριτα βλέμματα με μια σειρά από ατελείωτες αερολογίες και παραλογισμούς.

Αναρωτιούνται μετά ορισμένοι γιατί υπάρχουν μερικά εκατομμύρια Έλληνες, οι οποίοι  δεν βλέπουν τηλεόραση καθόλου ή σχεδόν καθόλου, ωστόσο τα κανάλια είναι ευχαριστημένα και τους αρκεί το ένα εκατομμύριο τηλεθεατές που παραμένουν πιστοί τηλεθεατές ακόμη και στην τηλεοπτική χαβούζα, τα υπόλοιπα εννέα εκατομμύρια δεν τους είναι απαραίτητα αφού καταφέρνουν να έχουν αρκετά έσοδα από διαφημίσεις με το ένα εκατομμύριο σταθερό τηλεοπτικό κοινό. 

Επιπλέον οι ελάχιστοι μεγαλοεπιχειρηματίες ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και των εντύπων, που τα χρηματοδοτούν έχουν και άλλες μεγαλύτερες επιχειρήσεις (μεγαλοεργολάβοι δημοσίων έργων, εφοπλιστές κ.λ.π.) και εξυπηρετούν τα γενικότερα οικονομικά συμφέροντά τους, έχοντας ως πολιτικό εργαλείο πίεσης, κύρους και εξουσίας τα έντυπα και την τηλεόραση με τα οποία χειραγωγούν την κοινή γνώμη εις βάρος της κοινωνίας και της δημοκρατίας. 

Στην έντυπη δημοσιογραφία η τεραστία συνολικά πτώση των αναγνωστών του έντυπου τύπου (μετά την εμφάνιση και των πολλών τηλεοπτικών καναλιών και του ανταγωνισμού του πιο άμεσου ηλεκτρονικού τύπου, τύπος=δημοσιογραφία) δεν τους ανησυχεί γιατί υπάρχουν διάφορες κρατικές διευκολύνσεις, φορολογικές ελαφρύνσεις και κρατικές επιχορηγήσεις και διαφημίσεις ώστε σε συνδυασμό με την μεγάλη αύξηση της τιμής των εντύπων και τις προσφορές σε DVD και αλλά δώρα στους αναγνώστες κατορθώνουν ακόμα να επιβιώνουν, εξοβελίζοντας όλους τους ευσυνείδητους ελευθέρους και ανεξάρτητους δημοσιογράφους (άραγε πόσοι να έχουν απομείνει ακόμα), οι οποίοι ενδιαφέρονται για το συνολικό κοινωνικό συμφέρον, και όχι για το συμφέρον των ελάχιστων οικονομικά ισχυρών, και δεν αποδέχονται την δημοσιογραφική τηλεοπτική και εκδοτική χαβούζα, της ψευδολογίας, της βίας, της χυδαιότητας, και της αποβλάκωσης. 

Ακόμα και σε μεγάλες εφημερίδες, αρκετά αξιόπιστες, έγκυρες και ανεξάρτητες, όπως είναι η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", την οποία εκτιμώ και σέβομαι ιδιαίτερα για την ανεξαρτησία και την εγκυρότητά της, βλέπουμε ορισμένα μεμονωμένα φαινόμενα της κρίσης του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. 

Φανταστείτε τι γίνεται στις εφημερίδες που υποστηρίζουν συγκεκριμένα κομματικά συμφέροντα χωρίς να το αποδέχονται φανερά.  Αναφέρω το συγκεκριμένο παράδειγμα παρακάτω όχι για να κατακρίνω μια πολύ άξια και ανεξάρτητή εφημερίδα, αλλά για να προβληματιστούμε όλοι και να γίνουμε πιο προσεκτικοί και καλύτεροι, γιατί ο καλύτερος φίλος μας είναι αυτός που μας υποδεικνύει τα λάθη μας ώστε να μην τα επαναλάβουμε και όχι αυτός που μας κολακεύει και μας σκάβει κρυφά το λάκκο. 

Στην εφημερίδα "ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" στο φύλλο της 19 Φεβρουαρίου 2006 στην πρώτη σελίδα ένας από τους τίτλους αναφέρεται στις "Ιερές βίλες και άγιες Σουίτες δίπλα στο κύμα" και στην φωτογραφία μιας βίλας υπάρχει η λεζάντα "Στην περιοχή του Θεολόγου στον Ευβοϊκό, τα εξοχικά του Χριστόδουλου", στην σελίδα ωστόσο 26 που παραπέμπει για το ρεπορτάζ, ενώ ο κύριος τίτλος είναι "Σουίτες για αγίους δίπλα στο κύμα" διαβάζοντας παρακάτω βλέπουμε ότι πρόκειται για μια μόνο βίλα της φωτογραφίας, η οποία δεν αγοράστηκε ποτέ από την Εκκλησία ή τον Χριστόδουλο, αλλά έχει πουληθεί σε άλλον αγοραστή... 

Στην συνέχεια αναφέρει το ρεπορτάζ ότι επρόκειτο να αγοράσει η Εκκλησιά τις παρακείμενες εκτάσεις αλλά για άγνωστους λόγους ατόνησε το ενδιαφέρον της...   Είναι έγκυρη και αντικειμενική η δημοσιογραφία η οποία δεν στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα και επώνυμες διασταυρωμένες πληροφορίες και καταγγελίες με αποδείξεις αλλά σε εικασίες και ψευδή σενάρια που εκ των πραγμάτων διαψεύδονται;  Τιμά το δημοσιογραφικό λειτούργημα η διασπορά ψευδών ειδήσεων; 

Αν ο Χριστόδουλος ή η Εκκλησία είχε αγοράσει την συγκεκριμένη βίλα για εξοχική κατοικία του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου με τα χρήματα των πιστών τότε δίκαιο θα ήταν να ζητούσαμε ακόμα και την απομάκρυνσή του αρχιεπισκόπου, αλλά όταν στην πρώτη σελίδα μια εφημερίδα με τίτλο της αναφέρει ότι ο Χριστόδουλος αγόρασε εξοχικές κατοικίες και στο ίδιο της το ρεπορτάζ, στην εσωτερική σελίδα που παραπέμπει, το διαψεύδει λέγοντας ότι η συγκεκριμένη εξοχική βίλα αγοράστηκε από άλλον αγοραστή, πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί έκτος από αισχρή συκοφαντία το συγκεκριμένο δημοσίευμα;  

Το ερώτημα είναι: Αγαπάμε περισσότερο τον χρυσό από τον Χριστό και τον πλησίον μας;  ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ: ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ Ή ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ; 

Ευστάθιος Μοσχοβίτης