Η Συμπόρευση του Βατικανού με τον φασισμό

και με κάθε ολοκληρωτισμό.

Ντοκουμέντα ιστορικά πού παρατίθενται και σε άλλες στήλες τεκμηριώνουν πλήρως την ιστορική αλήθεια της συμπορεύσεως του Βατικανού με το φασισμό και ναζισμό. Τα παρατιθέμενα κατωτέρω αυθεντικά κείμενα, όμως, αφήνουν τον αναγνώστη κυριολεκτικά άναυδο.

   Είναι δυνατόν να απαγορεύεται στο όνομα του Θεού να ασκήσουν οι πολίτες το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι;

   Είναι δυνατόν να δίνονται όρκοι πίστεως από τους παπικούς καρδιναλίους στον Μουσολίνι;

   Όχι απλή συμπόρευση και στήριξη των φασιστικών καθεστώτων από το Βατικανό αλλά και ουσιαστικότατη βοήθεια τους προσεφέρθη προκειμένου να αρπάξουν την εξουσία. Το Βατικανό απέσυρε την υποστήριξη του από τα «καθολικά» κόμματα που το ίδιο είχε ιδρύσει και την προσέφερε στα φασιστικά, με αποτέλεσμα την επίτευξη του στόχου τους μια την άνοδο στην εξουσία.

   Το κράτος του Βατικανού ιδρύθηκε το 1929, μετά το «κονκορδάτο» (συμφωνία) που υπέγραψε με τον Μουσολίνι και είς ανταμοιβήν για την βοήθεια που προσέφερε ο Πάπας στο φασιστικό κόμμα του Ντούτσε για να ανέλθει στην εξουσία.

   Ακόμη περιμένει η ανθρωπότητα να ζητήσει το Βατικανό -έστω και ρητορικά- συγγνώμη για τα εγκλήματα αυτά .

   Σταχυολογούμε χαρακτηριστικά δείγματα από τα αποκαλυπτικό βιβλίο –δυστυχώς εξαντλημένο σήμερα- του Avro Manhattan με τίτλο: «Το Βατικανό και ο 20^ος αιώνας» (εκδ. Παπακώστα, 1954).

Σημ. Συντ.: Συντομογραφικά το αναφέρουμε κατωτέρω ως Α. Μ. Οι λεπτομερείς παραπομπές σε βιβλία και εφημερίδες της εποχής ευρίσκονται στο βιβλίο του Avro Manhattan.

Απαγόρευση συμμετοχής των πολιτών στις εκλογές

   Το Βατικανό απαγόρεψε σε όλους του Ιταλούς να παίρνουν μέρος στη δημοκρατική ζωή του έθνους και να κάνουν χρήση του δικαιώματος της ψήφου, που μόλις πριν από λίγο είχαν αποκτήσει. Ο Πίος ο 11^ος κοινοποίησε μια απαγορευτική εγκύκλιο (Non expedit) απαγορεύοντας στους πιστούς, απειλώντας τους με αφορισμό, να πάρουν μέρος στις εκλογές. Επειδή όμως εκατομμύρια Ιταλοί δεν υπάκουσαν στη διαταγή του και εγκατέλειψαν την Εκκλησία, αναγκάστηκε ο Λέων ο 13^ος στα 1886 να κοινοποιήσει νέα διαταγή απαγορεύοντας στους πιστούς να ψηφίζουν υπέρ ενός κόμματος.

   Το Βατικανό επέμεινε στην αξίωσή του να απαγορεύει στους Ιταλούς να ψηφίζουν ως τα πρώτα χρόνια του 20^ου αιώνα. Στα 1905 η απαγόρευση έγινε λιγότερο αυστηρή και στις εκλογές του 1904, 1909 και 1913 εμφανίστικαν για πρώτη φορά και καθολικοί υποψήφιοι. Ωστόσο ή απαγόρευση καταργήθηκε οριστικά μόνο μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο (Α. Μ. σελ. 133).

Εγκώμια στον Μουσολίνι

   Στις 31 Οκτωβρίου 1926 ο καρδινάλιος Merry del val διακήρυξε επίσημα: «Απευθύνω τις ευχαριστίες μου σ’αυτόν, που κρατεί σταθερά στα χέρια του τα ηνία της ιταλικής κυβέρνησης και που με σταθερή καρδιά επιθυμούσε και επιθυμεί ο λαός να θρησκεύεται και να σέβεται και να τιμά τη θρησκεία. Προστατευόμενος φανερά από το Θεό έστρεψε με σοφία προς τον καλό δρόμο την ιστορία του Έθνους και ενίσχυσε την προς αυτό εκτίμηση του κόσμου» (Α. Μ. 138).

   Ο Πάπας δήλωσε στις 20 Δεκεμβρίου προς όλο τον κόσμο: «Ο Μουσολίνι είναι απεσταλμένος της Θείας Πρόνοιας» (Α. Μ. σελ.139).

Όρκος πίστεως των παπικών επισκόπων στον φασισμό

   Η σημασία αυτής της ρήτρας, που απαγόρευε στον κλήρο και στην Καθολική Δράση να παίρνουν μέρος σε πολιτικές ενέργειες, περιγράφεται καθαρά στο άρθρο 20 τού κονκορδάτου τού 1929. Τ άρθρο αυτό περιλάμβανε τον όρκο πίστης που έπρεπε να δώσουν οι Ιταλοί επίσκοποι στο φασιστικό κράτος: «Ενώπιον του Θεού και των ιερών του αποκαλύψεων, ορκίζομαι και υπόσχομαι επ’ευκαιρία της ονομασίας μου ως επισκόπου, να είμαι πιστός προς το Ιταλικό κράτος. Ορκίζομαι και υπόσχομαι να τιμώ τον βασιλέα και την κυβέρνηση, που σχηματίστηκε σύμφωνα με τις συνταγματικές αρχές, και να επιβάλω στους κληρικούς που βρίσκονται κάτω από εμένα να την τιμούν. Ορκίζομαι και υπόσχομαι να μην παίρνω μέρος σε συσκέψεις και συγκεντρώσεις που μπορούν να προξενήσουν ζημιά στο ιταλικό κράτος και να απαγορεύσω και στους κληρικούς να παίρνουν μέρος σ’αυτές. Θα φροντίσω για την πρόοδο και τα συμφέροντα του ιταλικού κράτους και θα προσπαθήσω να αποτρέψω όλους τους κινδύνους που είναι δυνατόν να τα απειλήσουν» (Α. Μ. σελ.141).

Θα είμαστε πάντοτε ευγνώμονες

   Στην ίδια εγκύκλιο ο Πάπας ευχαριστούσε το φασιστικό καθεστώς για όλα όσα έδωσε στην καθολική εκκλησία: « Θα είμαστε πάντοτε ευγνώμονες όταν θυμόμαστε τι έγινε στην Ιταλία προς όφελος της Εκκλησίας, ακόμα και αν τα οφέλη που άντλησε από αυτό το κόμμα και το φασιστικό καθεστώς δεν είναι μικρότερα, αλλά ίσως μεγαλύτερα» (Α. Μ. σελ.143).

Προσευχή στον Μουσολίνι

Στα σχολεία, στα στρατόπεδα και στα φασιστικά παιδικά ιδρύματα, τα παιδιά πριν από το φαγητό έλεγαν μια προσευχή που είχε γίνει και επιβληθεί από την εκκλησία. Ακούστε την: «Ντούτσε σε ευχαριστώ γιατί μου έδωσες τη δυνατότητα να μεγαλώνω γερός και δυνατός. Θεέ μου προστάτευε τον Ντούτσε, για να τον έχουμε πολλά χρόνια για το καλό της φασιστικής Ιταλίας» (Τάϊμς της Ν. Υόρκης – 20 Ιαν. 1938).

Έπαινοι στον Ντούτσε

 Ανώτεροι αξιωματούχοι της Καθολικής Εκκλησίας άρχισαν πάλι τους επαίνους για τον Ντούτσε. Ο καρδινάλιος Gasparri, δελεγάτος του Πάπα στην Ιταλία, διακήρυξε το Σεπτέμβριο του 1932: «Η φασιστική κυβέρνηση της Ιταλίας αποτελεί την μοναδική εξαίρεση μέσα στην πολιτική αναρχία των κυβερνήσεων, των κοινοβουλίων και των σχολών όλου του κόσμου… Ο Μουσσολίνι είναι ο πρώτος που πρόβλεψε καθαρά το χάος, που κυριαρχεί αυτή την εποχή στον κόσμο. Προσπαθεί τώρα να οδηγήσει στον σωστό δρόμο το δυσκίνητο μηχανισμό της κυβέρνησης για να εργάζεται σύμφωνα με τους ηθικούς νόμους του Θεού» (Α.Μ. σελ. 144-145).

Αν ο φασισμός καταρεύσει και η υπόθεση του Θεού θα καταρεύσει μαζί του

   Η κεφαλή της καθολικής εκκλησίας της Αγγλίας δήλωσε κάποτε:

«Για να μιλήσουμε καθαρά, το φασιστικό καθεστώς, αν και είναι από μερικές απόψεις άδικο…. , εμπόδισε μεγαλύτερες αδικίες, και αν ο φασισμός που κατά βάση δεν επιτιμώ, καταρρεύσει στην Ιταλία, τίποτα δε θα μπορέσει να σώσει την χώρα από το χάος. Και η υπόθεση του Θεού θα καταρρεύσει μαζί του (Catholic Times 18 Οκτωβρίου 1935)» (Α.Μ. σελ. 149). -

                                                                                                           Από την εφημερίδα Παρακαταθήκη τεύχος 17

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ